Balıkesir’in Sındırgı ilçesinde zihayat 76 yaşındaki Nurettin Yılmazer, dedesinden kalma dükkanında saraçlık mesleğini sürdürmeye çalışıyor.
Bulgaristan’ın Kırcaali kentinde 1946 yılında dünyaya gelen Yılmazer, ailesinin yıllar geçmiş yerleştiği Sındırgı’birlikte dedesinden ve babasından namına miras mütezayit saraçlık mesleğini 51 senedir yapıyor.
Motorlu taşıtların beş altı olduğu dönemde makine koşumları, binek veya üzüntü at takımlarını dükkanında yapan Yılmazer, bugünlerde ise daha çok traktör ve kamyon brandası ile kamp çadırları dikip çoban torbası ve kapik tasması üretiyor.
Nurettin Yılmazer, AA muhabirine, vaktiyle beygir ve merkep arabalarının haddinden fazla olması dolayısıyla işlerinin çokça ciddi olduğunu söyledi.
Şu anda mesleğin zor durumda olduğunu tamlayan Yılmazer, “Bizim bu işimiz o ant haddinden fazla şanlı ve haddinden fazla hızlıydı. Çokça çalışıyorduk, şükürler olsun o sayede dahi 3 çocuğumuza üniversite okuttuk. Bugün olsa onu başaramazdım.” diye niteleyerek konuştu.
“Şu anda elimizde 1 lime hamut var, 2 senedir satılmıyor”
Yılmazer, 1951 yılından bu yana meydanda olan ağababa mirası hisse senedi yerinin antrepo ile birlikte 52 metrekare olduğunu ve eskiden burada 5 kişinin çalıştığını dile getirdi.
Diyarbakır, Adana, Kırklareli, Balıkesir üzere kentlere haftada 50-100 eser gönderdiklerini anlatan Yılmazer, “O ant hayvancılık de boldu ama deminden o büyüklüğünde bulunmayan imdi. Şu anda elimizde 1 tane hamut (araba koşumunda atların boynuna geçirilen çember) var, 2 senedir satılmıyor.” dedi.
Yılmazer, bundan sonra mesleğini uğraşı namına yaptığını anlatım ederek, şöyle konuştu:
“Çok şükür emekliyiz, çocuklarımızı yetiştirdik. Benden sonradan bu mesleği yapacak olan kimesne namevcut. Dükkanı kapatacağız, benim dahi yaşım 76’ya geldi. Çırak yetişmiyor. Yanımıza şakirt adına gelen bala da aylığım kaç mal olacak diye soruyor. Yani insanlar bundan sonra paraya açgözlülük etmiş durumdalar, sanat hiç akıllarında birlikte bulunmayan yani. Unutulmaya yüz tutmuş mesleklerin ölmemesi, yaşatılması gerekir. Bizim isteğimiz buralarda yetişecek elemanların sunu azından sigortasını yahut maaşını mehabet karşılasın. Bu meslekler ölmesin, yeni elemanlar yetişsin. Bizim mesleklerimiz gitgide lazım kabil.”
