“Asrın felaketi” kendisine nitelendirilen 6 Şubat’taki Kahramanmaraş merkezli geçmiş depremde Hatay’ın Antakya ilçesindeki evlerinin enkazında 8 ve 10 yaşında 2 kızını kaybeden cet, çocuklarının acısıyla yaşamaya çalışıyor.

Depremin peşi sıra Kırıkkale Gençlik ve Spor ülke Müdürlüğüne sınırlı Hatice Kadın Kız Öğrenci Yurdu’na yerleşen 40 yaşındaki Abdurrahman Haluk, hayatını kaybeden kızlarının hasretiyle yaşamını sürdürüyor.

Abdurrahman Haluk, AA muhabirine, depremde Badenaz ve Masal isimli iki kızını kaybettiğini belirterek, “Onlar çokça güzellerdi, başarılılardı, iyilerdi. Biri 8, ötekisi 10 yaşındaydı. Üçüncü haset kızımın birini enkazdan çıkardık ama diğer kızımın çıpa husus ayağına düşmüş. Sonra madenciler geldi. Onlara çok teşekkür ediyorum. Onlar enkazda mütezayit çocuğumu çıkartacaklarını söylediler ve çıkarttılar. İki çocuğumu birlikte kendim defnettim.” dedi.

“Siktirici bu zelzele değil, kıyametti”

Haluk, binanın aynı kısmının yıkılmadığını, cağ tarafında oldukları amacıyla kendisi, eşi ve üçüncü çocuklarının gerileme altında kalmadığını ve hariç çıkabildiklerini dile getirerek, “Tığ özge çocukların dışarı çıktığını zannettik. Sonra kendimiz üstelik hariç çıkınca çocukları bulamadık. Bilahare şişman kızım Badenaz’ın ‘baba acıyor’ sözlerini duydum. Dışarıya çıktığımızda kargaşa yeri gibiydi. Kimse kimseye arkalama edemezdi. Zahir oldu tek bilmiyorum. Tıpkısı yanda ürkü, benzeri yanda korku. Sıradan bu sarsıntı değil, kıyametti. Ayrımsız yandan antipatik, fırtına, yağmur ve yeğin seli götürüyordu.” diye konuştu.

Haluk, eşinin ve kendisinin şu anda ruh bilimsel otama gördüğünü, pespaye çocuklarının durumunun ise gani olduğunu söyledi.

“Kızlarımla yoldaş gibiydik”

Yurttaki görevlilere desteklerinden ortalık teşekkür eden Haluk, şunları kaydetti:

“Yemekhanesinden temizliğine kâffesi çok iyiler. Burada benzeri sıkıntımız, problemimiz namevcut. Buradaki hekim bile bizimle çokça bereketli ilgileniyor. Maddesel ve manevi tümce ilgileniyor. Ben iki kızımı kaybettim. Onları herkesten fazla seviyordum. Bir kızım kaldı o dahi 4 yaşında. Kızlarımla eş gibiydik. Bilcümle geziyorduk, dolaşıyorduk. ‘Baboş, canım baboş, seni çok seviyorum’ mesajlarını muttasıl okuyorum amma onlara yardım edemedim, koruyamadım.”